Një i d ënu ar me vd ekje në pritje të ekz ekut imit, kërkoi si dëshirë të fundit një laps dhe një letër. Pasi shkruajti për disa minuta, i dë nua ri thirri rojen dhe i kërkoi që atë letër t’ia dorëzonte mamasë së tij.

Në letër shkruhej: “Mama nëse do kishte drejtësi në këtë botë do të ishim të dy të dë nua r jo vetëm unë. Je po aq fa jtore sa unë, madje je faj tore edhe për jetën që do humb. E mban mend kur solla në shtëpi një biçikletë të vj edhur? Më ndihmove ta fshihja që babai të mos e zbulonte dhe të mos më dën on te. E mban mend kur vo dha para nga portofoli i fqinjit?

I shpenzove me mua në qendrën tregtare. E mban mend kur u zure me babain dhe ai u largua? Ai donte të më korigjonte sepse në vend që të studioja , kopjova në provim…dhe në fund më përjashtuan nga shkolla.

Ti u ktheve ku ndër babait mësuesve dhe si përfundim unë nuk mësova asgjë, përveçse të isha një kr imi nel. Mama unë isha vetëm një fëmijë, më pas u bëra një adoleshent pro blem atik dhe tani jam një burrë agr e siv dhe jot olerant.

Mama, unë isha thjesht një fëmijë që kishte nevojë të korigjohej jo të më aprovohej çdo gjë që bëja. Por, sidoqoftë unë të fal. Kërkoj vetëm diçka nga ti, që këtë letër ta lexojnë sa më shumë prindër në botë. Të kuptojnë përgjegjësinë që kanë në rritjen e një fëmije, ta bëjnë një njeri të rritur që mund të veprojë mirë ose keq.Faleminderit mama, që më dhe jetën dhe që më ndihmove ta hu mbas. SHPERNDAJENI SA ME SHUM QE PRINDERIT E TJERE TE JANE NE DIJENI PER VEPRIMET E TYRE