Nuk ka asgjë të qartë turke në kombinimin e Gjysmëhënës dhe Yllit që shfaqet në standardin kombëtar turk – ky i fundit tregohet nga monedha e mbishkrime, të ketë qenë një simbol i lashtë ilir dhe sigurisht, është i zakonshëm në urdhrat e fisnikërisë dhe ato dekorative.

Sot ne shqip shqiptohet ende si “ana” (shkruhet edhe te Meshari per “hënën”); “hana”; “hona”, kemi edhe kalimin nga toskt-geg, A-O…

Me pas kemi nderlidhjen e hana me pjellshmerine… qe perseri lidhet me gjuhen shqipe, sepse hena konsiderohet nga mitologjia si nena, kurse dielli si ati, qe bashk krijuan pjellen.

Pra, kemi ana (hana) dhe nana (nëna)…